Επέστρεφε..
Καβάφης
« Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με- όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη , κ’επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται, κ’αισθάνονται τα χέρια σαν ν’αγγίζουν πάλι. Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα, Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…»
Γιώργος Σαραντάρης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908 και πέθανε στον πόλεμο με την Αλβανία το 1941.
« Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου Και δεν υπάρχει θάλασσα δεν υπάρχει χώρα Όπου τα μάτια σου δεν μιλούν Τα μάτια σου μιλούν εγώ χορεύω Λίγη δροσιά μιλούν κ’εγώ χορεύω Λίγη χλόη πατούν τα πόδια μου Ο άνεμος φυσά που μας ακούει »
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1888 και αυτοκτόνησε το 1944 με περίστροφο μέσα στο σπίτι του, αφού πρώτα είχε εμπιστευτεί την απόφασή του αυτή στους πιο στενούς του φίλους.
« Καημός, αλήθεια , να περνώ του έρωτα , πάλι, το στενό, ώσπου να πέσει η σκοτεινιά, μια μέρα, του θανάτου, στενό βαθύ και θλιβερό, που θα θυμάμαι για καιρό, τι μου στοιχίζει, στην καρδιά , το ξαναπέρασμά του. Ας είναι, ωστόσο, τι ωφελεί; Γυρεύω πάντα το φιλί, Στερνό φιλί, πρώτο φιλί, και με λαχτάρα πόση! Γυρεύω πάντα το φιλί , που μου το τάξανε πολλοί, Κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ , να μου το δώσει… Ίσως, μια μέρα, όταν χαθώ, γυρνώντας, πάλι, στο βυθό, Και με τη Νύχτα, μυστικά, γίνουμε πάλι, ταίρι, Αυτό τ’ανεύρετο φιλί, που το λαχτάρησα πολύ, Σα μια παλιά της οφειλή, να μου το ξαναφέρει!»
Pablo Neruda
Το «TAL VEZ NO SER ES SER» ανήκει στην ποιητική συλλογή «Todo el amor»
«Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι, Χωρίς να πας να κόψεις το μεσημέρι Σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς Πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους, Χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι Που ίσως άλλοι δε θα δουν να χρυσίζει, Που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει Σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου, Χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις Απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου, Καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου, Και από τότε είμαι, γιατί εσύ είσαι, Και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, Και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.»
ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ
Ένα από τα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ . Τα ποιήματα των 9- 10μμ, γραμμένα από τις φυλακές της Προύσας, το 1945. Ο ίδιος γράφει στην γυναίκα του μέσα από τις φυλακές.
« Άκου να δεις τι κάνω. Όλη μέρα δουλεύω την μετάφραση (…), διορθώνω τα « Τοπία», τα επεξεργάζομαι. Από τις εννιά το βράδυ και μετά δε σκέφτομαι παρά μόνο εσένα. Μη νομίσεις πως δεν σε σκέφτομαι τις άλλες ώρες. Μα από τις εννιά και μετά δε σκέφτομαι τίποτ’άλλο εκτός από εσένα, και μεταξύ εννιά και δέκα, μια ώρα σου γράφω ποιήματα. Τους έδωσα τον τίτλο «τα ποιήματα των 9-10μμ, γραμμένα για την Πιραγιέ». Άρχισα να γράφω από τα τέλη του Σεπτέμβρη.(…)»
Το ποίημα αυτό το έχει μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος σε μια από τις ωραιότερες μουσικές του δουλειές, «τα πολιτικά», σε ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη.
« Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει. Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα. Τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις έχουμε ακόμα ζήσει Κι αυτό που θέλω να σου πω, το πιο όμορφο απ’όλα… Δεν στο ‘χω πει ακόμα…»
Ένα από τα ανέκδοτα ποιήματα του Καβάφη.
« Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω- αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου, οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου, ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.»
.jpg)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)