Αρχέγονος πόθος

Θέλω να ζωγραφίσω τον έρωτα. Ν΄αρωματίσω το χαρτί με την ανάσα της αγάπης. Το παζλ του αρχέγονου πόθου να ενώσω και να ολοκληρώσω ~~ Μα πως να σταθεί και να μην συντριβεί στης πένας μου την άκρη, στο άδειο μου κρεβάτι ~~ Μολυβιές περισσεύουν δρασκελίζουν τη σκέψη, πολύχρωμα πυροτεχνήματα της καρδιάς στο δικό του όνειρο στη δική του στέψη ανασταίνουν το θαύμα της ζωής ~~~~~*~~~~~ Γιατι να περιμένω να με πιστέψεις όταν δεν καταφέρνεις να κάνεις τις χορδές μου να τραγουδήσουν στο φτερωτό σου άγγιγμα ~~ εύηχα ν΄ακουστεί το τραγούδι τους στους κήπους αλαφροπατώντας των εραστών της αγάπης ~~ Και πως περιμένεις να σε πιστέψω όταν η απουσία σου αντιλάλησε στις φυλακές του κόσμου ~~ Άλικο το χρώμα σου ουρανέ, μα κι' εγώ σκιά σου να σε φτάσω ~~~~~*~~~~~ Στο συρματόπλεγμά σου σπαράζει η ψυχή. Ηλεκτρίζονται τα όνειρα και ταξιδεύουν. Διέξοδο γυρεύουν ~~ Αιώνιο κάρμα καιροφυλακτεί προσκρούοντας στον τοίχο της ελευθερίας μ΄αίμα να γράψει και φωτιά του πόθου το φιλί ~~ Το είναι μας στρατολογούμε, μι' ανάσα αντιγραφή, παράταση ζητάμε, για μια σταλιά ζωή..